TV-Gids, Kijk klassieke muziek op uw tv | Stingray Classica (2024)

PG01:59:002018HD

Fidelio (originele titel: "Leonore, oder Der Triumph der ehelichen Liebe"), Op. 72, is de enige voltooide opera van Ludwig van Beethoven. Deze opname vanuit het Zwitserse Theater St. Gallen is gebaseerd op Jan Schmidt-Garres veelgeprezen toneelproductie. Otto Tausk dirigeert het Symfonieorkest en koor van St. Gallen tegen het prachtige decor van de hand van Nikolaus Webern. De producenten hebben meerdere uitvoeringen gefilmd, en met extra materiaal van sopraan Jacquelyn Wagner (Leonore) de aangrijpende toneelproductie omgetoverd tot een unieke filmische ervaring.

G01:52:002006HD

Dit concert ter ere van Mozarts 250ste geboortedag is opgenomen in het Großes Festspielhaus te Salzburg op 27 januari 2006. Het Wiener Philharmoniker en de Wiener Singverein staan onder leiding van dirigent Riccardo Muti. Solisten zijn Thomas Hampson (bariton), Mitsuko Uchida (piano), Gidon Kremer (viool) en Yuri Bashmet (altviool). Op het programma staan onder andere het Pianoconcert Nr. 25 (KV. 503), Sinfonia Concertante (KV. 364), de ‘Haffner’-Symfonie Nr. 35 en aria’s uit de opera’s Così fan tutte, Le nozze di Figaro en Die Zauberflöte.

G00:40:002015HD

De Italiaanse pianist Roberto Prosseda (*1975) geldt momenteel als één van de belangrijkste vertolkers van Felix Mendelssohns pianorepertoire. Prosseda’s ontdekking van onbekende composities van Mendelssohn werd breed uitgemeten in de Europese media en leidde tot diverse plaatopnames voor het beroemde label Decca. In dit recital uit 2015 vanuit Teatro alle Vigne in het Italiaanse Lodi speelt Prosseda een selectie uit Felix Mendelssohns Lieder ohne Worte: Op. 19 nr. 1, Op. 38 nr. 2, Op. 38 nr. 6, Op. 53 nr. 2, Op. 30 nr. 6 en Op. 62 nr. 2, en diens Variations sérieuses, Op. 54, en Fantasie, Op. 28.

G00:37:002016HD

Als onderdeel van hun nieuwe samenwerking met componist Philip Glass, die bekend staat om zijn repetitieve minimalistische composities, spelen de Franse zussen Katia en Marielle Labèque de Europese première van Glass’ Concert voor twee piano’s met de Orchestre de Paris onder leiding van Jaap van Zweden, de huidige dirigent van het New York Philharmonic.

G00:10:002020HD

Bariton Matthias Goerne werkt samen met violist Vilde Frang, cellist Nicolas Altstaedt, fluitist Stathis Karapanos en klavecinist Michaela Hasselt in dit programma met muziek van J. S. Bach. Hij zingt diverse baritonaria’s uit Bachs mooiste cantates, maar er is ook ruimte voor solostukken en duetten. Op het programma staan de Sonate nr. 3 in C-groot voor solo viool, BWV 1005; de aria’s ‘Hier, in meines Vaters Stätte’, BWV 32 en ‘Die Welt mit allen Königreichen’, BWV 59; de Suite nr. 5 in c-klein voor solo cello, BWV 1011; ‘Wenn Trost und Hülf ermangeln muß’, BWV 117; ‘Ja, ja, ich halte Jesum fest’, BWV 157; Invention nr. 7 in e-klein, BWV 778; Invention in A-groot, BWV 783; en ‘Welt ade, ich bin dein müde’, BWV 158. Deze uitvoering is opgenomen in Sint-Mariakerk in het Duitse Wittenberg.

G00:22:002014HD

Les Dissonances and David Grimal perform Schubert's String Quartet No. 15. This string Quartet, written by Franz Schubert in ten days in June 1826, is the fifth and final composed for this kind of ensemble. This quartet is characterized by its polyphonic extent, its contrasts and structural complexity. It includes four movements : Allegro molto moderato, Andante un poco moto, scherzo Allegro vivace, Allegro assai

G00:17:002020HD

De gevierde Duitse violist Isabelle Faust speelt twee van J. S. Bachs werken voor viool solo: de Partita nr. 2 in d-klein (BWV 1004), en de Sonate nr. 3 in C-groot (BWV 1005). Beide werken behoren tot de beroemde collectie Sonates en Partita’s voor viool solo (BWV 1001-1006). Partita nr. 2 bestaat uit vier dansen, met tot besluit de beroemde Chaconne, een monumentaal werk binnen het vioolrepertoire. In deze chaconne werkt Bach een reeks variaties op een thema uit, waarin hij allerlei complexe harmonische mogelijkheden verkent. Sonate nr. 3 bevat een uitgebreide fuga, waarin Bach gebruikt maakt van allerlei geavanceerde contrapunttechnieken. In dit geweldige concertprogramma toont Faust haar vlekkeloze beheersing van Bachs technisch veeleisende stukken. Deze uitvoering uit 2020 werd opgenomen in de Thomaskirche in het Duitse Leipzig.

G00:31:001990HD

Vladimir Asjkenazi vervult de dubbelrol van solist en dirigent in Mozarts Pianoconcert Nr. 12, KV 414. Hij wordt begeleid door het Royal Philharmonic Orchestra in het Hampton Court Palace te Londen.

G01:11:002020HD

In 2018 riepen dirigent Emiliano Gonzalez Toro en Mathilde Etienne hun Ensemble I Gemelli in het leven, dat gespecialiseerd is in de vocale muziek uit het Italië van de zeventiende eeuw. Van Claudio Monterverdi tot Francesco Cavalli, via Giovanni Felice Sances, Barbara Strozzi en Giacomo Carissimi: Ensemble I Gemelli is meer dan thuis in dit enorme scala aan Italiaanse composities. In dit programma, opgenomen in Théâtre Graslin in het Franse Nantes, voert het ensemble zelden gehoorde aria's en cantates uit het Italië van de zeventiende eeuw uit. Solisten zijn sopraan Emöke Baráth, contra-alt Anthea Pichanick en de bekende countertenor Philippe Jaroussky.

G01:16:002020HD

De Argentijnse dirigent en klavecinist Leonardo García Alarcón leidt zijn ensemble Cappella Mediterranea in een programma gewijd aan Italiaanse barokmuziek. Het ensemble speelt een aantal prachtige barokwerken van Francesco Cavalli, een vooraanstaand componist uit het Venetië van de 17e eeuw, en twee van zijn bekendste leerlingen, Barbara Strozzi en Antonia Bembo. De Argentijnse sopraan Mariana Flores zingt de vocale werken. Op het programma staan ‘Mira questi due lumi’ uit Cavalli’s Le nozze di Teti e di Peleo, ‘Dimmi, Amor, che farò’ uit L'Oristeo, ‘Sinfonia della notte’ uit L’Egisto, en ‘E vuol dunque Ciprigna’ uit Ercole Amante; ‘M’ingannasti in verità’ uit Bembo’s Produzioni armoniche consacrate a Luigi XIV; Strozzi’s Sino alla morte, Che si può fare, Lagrime mie, L’amante segreto, en è Pazzo il moi core; Biagio Marini’s La Romanesca; Tarquinio Merula’s Aria Sopra La Cieccona; en Dario Castello’s Sonata Seconda. Deze opname vond plaats in de magnifieke Église Notre-Dame in Sablé-sur-Sarthe, Frankrijk, op 26 augustus 2020.

G00:47:002021HD

De Noord-Amerikaanse pianist Stephanie Tang (1993) voert John Adams' China Gates, "Pour les arpèges composés" uit Claude Debussy's Douze Études (L. 143), Ludwig van Beethovens Variaties en fuga, Op. 35, en Aleksandr Skrjabins Pianosonate nr. 5, Op. 53 uit tijdens de halve finales van Piano-editie 2021 van het Concours musical international de Montréal (CMIM). Dit recital werd opgenomen in Burgess Recital Hall, Royal Academy of Music in Londen, Verenigd Koninkrijk.

G00:13:002015HD

Het muzikale collectief Les Dissonances werd in 2004 opgericht door violist David Grimal. Het ensemble werkt zonder dirigent en is samengesteld uit musici uit de best aangeschreven Europese orkesten, internationale solisten, en jong talent. In dit programma speelt een strijkkwartet bestaande uit leden van Les Dissonances –David Grimal en Hans Peter Hofmann (viool), David Gaillard (altviool), en Xavier Phillips (cello) – Wolfgang Amadeus Mozart’s Strijkkwartet nr. 19 in C-groot, K. 465, ‘Dissonantenkwartet’(Op. 10 nr. 6). Dit strijkkwartet is de laatste in een reeks van zes uit de periode 1782-1785 die Mozart opdroeg aan Joseph Haydn en daarom wel bekend staan als ‘de Haydn-kwartetten’ (Op. 10). Strijkkwartet nr. 19 ontleent zijn bijnaam aan het opvallend trage, dissonante begin. Op dit onheilspellende begin volgt plotseling het opgewekte Allegro in C-groot. Deze uitvoering werd in 2015 opgenomen in de Opéra Comique in Parijs, Frankrijk.

G01:32:002003HD

"Het is een uitdaging om tegenwoordig in de klassieke muziekwereld een uitvoering te vinden die indrukwekkender, significanter en ontroerender is: totale harmonie tussen geest en hart en besef en gevoel." schreef de Bernse krant Der Bund in 2003 na deze indrukwekkende uitvoering van Mahlers 'Resurrectie' Symfonie Nr. 2 door het toen pas opgerichte Luzern Festivalorkest. Claudio Abbado stelde dit ensemble samen uit bekende instrumentalisten, gevierde uitvoerders van kamermuziek en ervaren solisten uit 's werelds beste orkesten. Het concert was reeds maanden van tevoren uitverkocht. De Neue Züricher Zeitung schreef: "Het slotapplaus was ongekend, het zware laatste akkoord [..] verbrak de spanning die al negentig minuten had geduurd, zonder ook maar een moment te verslappen." In deze uitvoering worden solisten Eteri Gvazava (sopraan) en Anna Larsson (mezzosopraan) begeleidt door het Orfeón Donostiarra Koor.

G01:07:002017HD

Yes Camerata (Young European String Camerata) en violist William Hagen bundelen de krachten in een concertprogramma getiteld ‘The Red Priest and the Tanguero’, opgenomen in de Academiezaal in Sint-Truiden te België in 2017. Yes Camerata is een jong strijkersensemble dat speelt zonder dirigent. De jonge Amerikaanse violist William Hagen is de derde laureaat van de Koningin Elisabethwedstrijd van 2015. Op het programma staan de Vier Jaargetijden van Antonio Vivaldi (1679-1741) en Astór Piazzolla’s (1921-1992) ‘Las quatros estaciones porteñas’ in een bewerking van Leonid Desyatnikov. Met de toevoeging ‘porteño’, dat refereert naar zij die geboren zijn in Buenos Aires, wil Piazzolla de indruk wekken van de vier jaargetijden in Buenos Aires.

G00:30:002016HD

Er zijn weinig Italiaanse theaters die internationaal toonaangevend zijn én bepalend zijn voor het leven in de stad én ontmoetingen en ervaringen aanmoedigen. Het Teatro Regio di Torino combineert al die functies. Binnen de nationale operatraditie staat dit theater voor excellentie. Het is een prestigieus podium voor opera, ballet, concerten en musicals. Al deze theaterproducties zijn van grote klasse. Al sinds de opening in 1740 maakt het theater deze reputatie waar. Ontdekt het theater en al haar prachtige producties in deze korte documentaire over het Teatro Regio in Turijn.

G00:26:002021HD

Antonio Mormone (1930-2017), een invloedrijke talentscout binnen de klassieke muziek, leeft voort als de naamgever van de Premio Internazionale Antonio Mormone (PIAM), die wordt uitgereikt aan de winnaar van het gelijknamige Italiaanse muziekconcours. De eerste editie van dit concours, dat plaatsvond op verschillende locaties in Milaan in de periode 2019-2021, was gewijd aan de piano. Eén van de deelnemende pianisten, Philipp Scheucher (Oostenrijk, 1993), speelt Ludwig van Beethovens Fantasia Op. 77; Menuetto: ‘Moderato e grazioso’ uit Beethovens Sonate nr. 18 in Es-groot, Op. 31 nr. 3; en Franz Liszt’s transcriptie van het eerste deel, ‘Allegro con brio’, uit Beethovens Symfonie nr. 5 in c-klein. Deze uitvoering werd in mei 2021 opgenomen in Nuovo Teatro Ariberto in Milaan.

G00:24:002013HD

Het muzikale collectief Les Dissonances werd in 2004 opgericht door violist David Grimal. Het ensemble werkt zonder dirigent en is samengesteld uit musici uit de best aangeschreven Europese orkesten, internationale solisten, en jong talent. In dit programma speelt Les Dissonances Ludwig van Beethovens Symfonie nr. 3 in Es-groot, Op. 55, ‘Eroïca’. Als bewonderaar van de idealen van de Franse Revolutie droeg Beethoven deze symfonie in eerste instantie op aan Napoleon Bonaparte. Maar toen hij hoorde dat Napoleon zichzelf eigenhandig tot keizer had uitgeroepen, schrapte Beethoven de naam van Napoleon van zijn manuscript. De stijl van dit werk uit 1803-04 is een breuk met de traditie; de symfonie staat te boek als een keerpunt in zowel Beethovens oeuvre als in de westerse muziekgeschiedenis. Het werk duurt langer dan alle eerdere symfonieën. Het begint met twee krachtige akkoorden in plaats van de te doen gebruikelijke lange introductie. De lagere strijkinstrumenten spelen vervolgens het hoofdthema. Het trage, tweede deel is een treurmars, gevolgd door een vlot Scherzo. Het vierde en laatste deel wordt gedomineerd door een thema uit Beethovens balletmuziek voor ‘Die Geschöpfe des Prometheus’. Deze uitvoering werd in 2012 opgenomen in de Opéra de Dijon, in Frankrijk.

G01:04:002018HD

Ondanks zijn devies Aultre n’auray (Ik zal nooit een ander hebben) stond Filips de Goede bekend om zijn passie voor vrouwelijk schoon. Kan dat de opdracht van Le Champion des Dames – Martin le Francs monumentale gedicht over beroemde vrouwen – verklaren? Van de maagd Maria via Jeanne d’Arc tot Christine de Pisan: in dit programma verschijnt de middeleeuwse vrouw, in muziek van Cordier, Binchois en Ghiselin.

G01:15:002018HD

Andrea Marcon dirigeert het La Cetra Barockorchester van Bazel en mezzo-sopraan Magdalena Kožená tijdens de 25e jubileumeditie van het Zwitserse Verbier Festival in 2018. Kožená’s muzikale kwaliteiten lijken wel oneindig te zijn. Haar stem verricht wonderen in een wijds repertoire, dat zich uitstrekt van songs van Cole Porter tot liederen van Duparc of Mahler. Toch blijft ze een zwak houden voor de barokperiode, zoals wordt geïllustreerd in dit recital vanuit de kerk in Verbier. Het programma is van opmerkelijke eenvoud: vocale werken worden afgewisselend met sprankelende instrumentale stukken. Het programma opent met Uccellini’s ‘Aria quinta sopra La Bergamasca’ en Monteverdi’s ‘Disprezzata Regina’, gevolgd door Merula’s ‘Folle è ben che si crede’ en ‘Ballo detto Polliccio’. Na Castello’s Sonate Nr. 15 en ‘Passacalio a quattro’ van Marini, wordt afgesloten met Monteverdi’s ‘Il Combattimento di Tancredi e Clorinda’ en G. F. Händels ‘Lascia ch'io pianga’.

G01:45:002008HD

Arvo Pärt baseerde zijn ‘Kanon Pokajanen’ (uit ‘Boetepsalmen’, 1995-97) op de kanon van boete en berouw zoals die al in de vroegste Slavisch-Christelijke manuscripten, uit de zesde eeuw na Christus, is terug te vinden. De kanon staat symbool voor de verandering, de overgang tussen dag en nacht, het Oude en het Nieuwe Testament, de profetie en de vervulling, het hier en het hiernamaals. Toegepast op de mens handelt het over de grens tussen het menselijke en het goddelijke, zwakheid en sterkte, lijden en verlossing, sterven en onsterfelijkheid. Deze ‘Kanon Pokajanen’ wordt in deze uitzending uitgevoerd door het Vlaamse kamerkoor Aquarius. Dit kamerkoor loopt in Vlaanderen voorop als het gaat om nieuwe muziek en nieuwe concertvormen. ‘Kanon Pokajanen’ is hier een goed voorbeeld van. De zangers staan niet op een podium, maar stellen zich op in een kring middenin een kerk. De donkere kerk wordt slechts verlicht door kaarsen en de lichtjes op de lessenaars. De zangers komen in processie binnen, stellen zich op in een kring, en zingen vervolgens een kleine twee uur lang.

G00:49:002018HD

Léon Spierer leidt het Orquesta Sinfonica de Minería tijdens het Concerto de San Silvestre. Solist is sopraan Jéssika Arévalo. Het tweede en laatste deel van dit feestelijke concert, dat in dit programma aan bod komt, begint met het Adagio uit Joseph Haydns "Afscheidssymfonie" nr. 45 (Hob I:45) en komt ten einde met Antonin Dvořáks Symfonie nr. 8, Op. 88. Deze symfonie werd voltooid in 1889 en beleefde in 1890 de première. In tegenstelling tot Dvořáks andere composities uit deze periode is de muziek vrolijk en optimistisch.

G00:33:002018HD

Het Valerius Ensemble, bestaande uit Robert Windak (viool), Michael Rein (viool), Eva Šušlíková (altviool), Judith Chapman (cello) en Ingo Lulofs (piano) verzorgde op 15 april 2018 een concertprogramma in Muziekcentrum Enschede. Op het programma staan het Allegro Moderato uit Glières Strijkkwartet Nr. 2 en het Scherzo, Intermezzo en de Finale uit Sjostakovitsjs Pianokwintet, Op. 57. Het werk is een van Sjostakovitsjs populairste kamermuziekwerken en werd een jaar na de première in 1941 bekroond met de Stalin Prize.

G00:31:002000HD

In de Bartholomeuskerk in het Duitse Dornheim, waar componist Johann Sebastian Bach met zijn eerste vrouw Maria Barbara trouwde, speelt de bekende Nederlandse cellist Anner Bijlsma diens Cellosuite nr. 5 in c-klein, BWV 1011. Waarschijnlijk schreef Bach deze verzameling van Zes suites voor onbegeleide cello in de jaren 1717-1723. Zijn cellosuites vormen een essentieel deel van het cellorepertoire, waarin de talrijke polyfone mogelijkheden van het instrument effectief worden benut. Zoals te doen gebruikelijk bij suites uit de Barok is elk onderdeel gebaseerd op traditionele hofdansen. Bachs Suite nr. 5 begint met een prelude, en wordt gevolgd door een allemande, een courante, een sarabande, twee gavottes, en tenslotte een gigue.

G00:26:00HD

De Italiaanse pianist Andrea Molteni (1998) speelt Maurice Ravels Alborada del gracioso. Molteni begon al op zijn zesde met pianospelen. Hij studeerde met lof en onder eervolle vermelding af aan het Conservatorio di musica Giuseppe Verdi di Como en behaalde magna cum laude zijn master in Advanced Performance Studies aan het Conservatorio della Svizzera Italiana in Lugano. Hij is regelmatig te horen op internationale podia, waaronder de Wiener Saal van Universität Mozarteum Salzburg in Salzburg, het Skrjabin-museum in Moskou, en het National Opera Center in New York. Deze uitvoering werd opgenomen in het Conservatorio di Musica Giuseppe Nicolini in Piacenza, Italië.

G01:02:002018HD

Geniet van deze informatieve reis door de tijd en ontdek de klank en historische context van diverse orkestinstrumenten. Dit concert is gecreëerd in opdracht van het Tonhalle Orchester Zürich ter ere van het 150-jarig bestaan van het orkest. De voorstelling wordt gepresenteerd door het geliefde komische klassieke duo Aleksey Igudesman en Hyung-ki Joo en het orkest staat onder leiding van Joshua Weilerstein. Wist je dat fluiten vroeger gemaakt werden van mammoetbotten en gierenveren? Of dat de tympani op paarden werden bespeeld? En is het echt toevallig dat celli dikker zijn gemaakt dan de violen op het moment dat chocola vanuit Mexico naar Europa werd geïmporteerd? De verschillende instrumenten van het orkest worden gepresenteerd middels originele muziek, historische feitjes en met de komische signatuur van Igudesman en Joo. Kijkers van alle leeftijden zullen ongetwijfeld nieuwsgieriger worden om meer te weten te komen over een klassiek symfonieorkest!

G00:27:002004HD

Stingray Brava reist de aarde rond op zoek naar de geheimen van 's werelds beroemdste operahuizen. Reis in deze aflevering mee naar Duitsland en ontdek alle wetenswaardigheden over de Semperoper in Dresden! Velen zien de Semperoper in Dresden – ontworpen door de bekende 19e-eeuwse architect Gottfried Semper - als het mooiste operahuis dat Duitsland rijk is. Semper had al eens een operahuis voor Dresden ontworpen: zijn Grosse Königliche Theater opende de deuren in 1842, maar het gebouw werd in 1869 in de as gelegd. Sempers tweede monumentale bouwwerk, waarvan de bouw negen jaar tijd in beslag nam, overleefde de Tweede Wereldoorlog niet. Hoewel de gevel kon worden gestut bleef het bouwwerk veertig jaar lang een ruïne. Na moeizaam, nauwgezet restoratiewerk werd het gebouw in 1985 heropend ten overstaan van ongeveer 150 duizend enthousiaste aanwezigen. De Semperoper is de thuisbasis van het oudste symfonieorkest van Europa, de Sächsische Staatskapelle Dresden. Het orkest, dat voorheen bekend stond als de Hofkapelle, bouwt voort op een geschiedenis van 450 jaar. Componist Richard Wagner noemde de Staatskapelle ooit een “magische harp”. Hij was zes jaar lang kapelmeester van het ensemble, waarmee hij z'n opera's Rienzi, De Vliegende Hollander, en Tannhäuser in première bracht. Hoewel de Semperoper in de negentiende eeuw met Wagner werd geassocieerd, raakte het operahuis in de twintigste eeuw verbonden met Richard Strauss. Negen van Strauss’ vijftien werken, waaronder Salome, Elektra, en Der Rosenkavalier, werden voor het eerst uitgevoerd in de Semperoper. Richard Strauss noemde het “een eldorado voor mijn premières!”

G00:52:002019HD

In mei 2019 presenteerde Andris Nelsons, als nieuwe chefdirigent van het Gewandhausorchester Leipzig, een concertprogramma rondom Pjotr Iljitsj Tsjaikovski’s Symfonie nr. 5 en Dmitri Sjostakovitsj' Vioolconcert nr. 1 met de buitengewonde violist Baiba Skride. Tsjaikovski vond zijn werk maar een mislukking, en meende dat zijn creativiteit was uitgeput. Geplaagd door twijfel aan zijn eigen kunnen heeft hij nooit veel vertrouwen ontwikkeld in zijn grote creatieve kracht. Na Tsjaikovski's werk betreedt Baiba Skride het podium met Igor Stravinsky's Elegie voor soloviool, alvorens ze soleert in Sjostakovitsj' Vioolconcert. In Sjostakovitsj' compositie gunt de viool zich geen moment de tijd om te ademen: zonder pauze vertelt het instrument een duister verhaal, dat uitmondt in een vicieuze cirkel van ostinato baslijnen, totdat het instrument tenslotte uitbarst in een prachtig lied.

G00:35:002019HD

Het Kathleen Tagg / Andre Petersen pianoduo brengt twee van Zuid-Afrika's meest geroemde pianisten samen: een experimenteel-klassieke pianiste en een jazzartiest vormen een unieke en hoogstpersoonlijke samenwerking. Geïnspireerd door de rijke klanken van klassieke muziek, Zuid-Afrikaanse jazz en traditionele muziek uit het Afrika ten zuiden van de Sahara, laat dit explosieve duo horen welk geluid twee piano's samen kunnen bewerkstelligen. het duo brengt een combinatie van uitgeschreven composities en improvisatie, voorzien van een energieke en vermakelijke mix van eigen composities en werken van iconische Zuid-Afrikaanse jazzcomponisten als Abdullah Ibrahim, Bheki en Moses Molelekwa. In deze uitvoering tijdens Classical:NEXT! 2019 vanuit De Doelen, Rotterdam brengt Tagg / Petersen de werken "Bheki Mseleku", "Angola", "African Dawn / Cape Doctor", "Second Time Around", "Rapela", "Time Watchers" en "Berimbau" ten gehore.

G00:15:002016HD

Deze film portretteert een zeer speciale vocalist en twee exceptionele barokcomponisten. De engelachtige stem van contratenor Philippe Jaroussky (1978) is tijdloos. De Fransman wordt gezien als een van de meest bijzondere countertenors van zijn generatie. Combineer dat met de muziek van Telemann en Bach en al snel is duidelijk dat de emotionele kracht en pure energie van hun werken door de eeuwen heen niet is afgenomen. Op het programma staan naast Telemanns Jesus liegt in letzten Zügen (Der sterbende Jesus) en Die stille Nacht (uit Der am Ölberg zagende Jesus) ook Bachs Vergnügte Ruh, beliebte Seelenlust (BWV 170) en Ich habe genug (BWV 82).